به گزارش کافه خبر قزوین؛روزنامه اعتماد روز سه شنبه به شماره انتشار ۵۸۴۰ در قسمت ورزشی با انتشار مطلبی تحت عنوان “اگر توانایی برگزاری یک بازی ساده را ندارید کنار بکشید! درد دل یک تماشاگر فوتبال” از وضعیت ورود تماشاگران به ورزشگاه سردار آزادگان در استان قزوین انتقاد کرد.

در بخشی از این یادداشت آمده است در‌حالی که همگان (مدیر، مربی، بازیکن، تماشاگر، رسانه و حتی کارمند خود فدراسیون فوتبال) از ناآماده بودن ورزشگاه‌ها و برگزاری شتابزده لیگ برتر می‌نالند، اما کمتر کسی و رسانه‌ای به مشکل همیشگی بلیت‌فروشی و نیز سازماندهی، کنترل و مدیریت ورود تماشاگران به استادیوم‌ها (به ویژه در شهرستان‌ها) اشاره‌ای می‌کند.

«…یک زمانی برنامه نود هر از گاهی در این مورد آیتم‌های مفصلی درست می‌کرد و دوربین آن برنامه، شلختگی‌ها و بی نظمی‌های موجود در ورودی‌های استادیوم‌ها را به تصویر می‌کشید و مسوولین و مسببین آن را در برنامه زنده وادار به پاسخگویی می کرد، اما مدت‌ها است که پرداختن به این مهم به فراموشی سپرده شده و دریغ از یک برنامه انتقادی تلویزیونی یا رادیویی و حتی یک مقاله در مذمت بلبشوی همیشگی در ورودی ورزشگاه ها، آن هم وقتی که پای یکی از تیم های استقلال یا پرسپولیس در میان باشد.

آخرین نمونه بارز این وضعیت مریض در بازی استقلال و شمس آذر در ورزشگاه سردار آزادگان قزوین به چشم می‌خورد که حاکی از ضعف شدید در مدیریت ورود و اسکان تماشاگران بود.

به عنوان مثال درحالی که تعداد گیت‌های ورودی تماشاگران میهمان با تعداد بی شمار تماشاگران تناسب نداشت و این امر موجب ازدحام فراوان جمعیت و عصبانیت و پرخاشگری آنها شده بود، حتی یک مامور انتظامی یا یک مامور مسوول وجود نداشت که به این وضعیت آشفته سر و سامانی بدهد تا جایی که هر کس قوی تر و زرنگ تر بود، می توانست از روی سر و کله دیگران و به شیوه زور چپانی خودش را به گیت ورودی نزدیک کند، بدون آنکه نگران آسیب های جسمی و روانی باشد که در این بین به دیگران وارد کرده است.

ضمن آنکه ازدحام شدید مردم و ناتوانی در کنترل آنها سبب شده بود که مسوولان گیت‌ها بدون کنترل بلیت همه را به داخل راه دهند.

نه اینکه در سایر شهرستان ها اوضاع بهتری وجود دارد، اما به عنوان کسی که تماشای مسابقات لیگ برتر را در سایر شهرهای ایران تجربه کرده است، می توانم ادعا کنم که ورود تماشاگران به استادیوم در هیچ شهری به اندازه قزوین فاجعه بار نبود.

البته قرار نیست کسی از آب گل آلود ماهی بگیرد و ادعا کند که مردم خودشان مقصرند که نوبت را رعایت نمی کنند و به حقوق دیگران احترام نمی گذارند، به هیچ وجه این گونه نیست؛ در همه کشورهای دنیا بسیارند کسانی که دوست دارند همیشه کوتاه ترین راه و نه درست ترین راه را برای رسیدن به مقاصدشان انتخاب کنند اما این دولت ها هستند که باید با وضع قوانین درست و استفاده از قوه قهریه و صد البته فراهم کردن زیرساخت های مدرن و متناسب با شان مردم کشورشان، زمینه های بروز ناهنجاری ها و حق خوری ها و بی عدالتی ها را به حداقل برسانند.

خلاصه آنکه به جای متهم کردن مردم به بی فرهنگی باید به شیوه مدیریت خودمان شک کنیم، اگر از عهده برگزاری یک مسابقه فوتبال به شیوه آبرومند و مدرن، بدون آنکه شأن انسانی مردم کشورمان زیر پا گذاشته شود برنمی آییم، شرافت و وجدان انسانی حکم می کند که کنار بکشیم؛ حرف‌آخر: فقط آن عده که روز مسابقه قصد ورود به استادیوم سردار آزادگان قزوین را داشتند، می‌توانند معنای این سخن را عمیقا درک کنند که فقط کسانی که واقعا عاشق فوتبال هستند، حاضرند هر بار این حجم از تحقیر و توهین و زیر پا گذاشته شدن شأن و منزلت انسانی شان برای ورود به استادیوم ها را تحمل کنند و دوباره و دوباره و دوباره به تماشای فوتبال بروند…»