×

منوی بالا

منوی اصلی

دسترسی سریع

اخبار سایت

تازه ها

امروز : سه شنبه, ۲۲ مهر , ۱۴۰۴  .::.   برابر با : Tuesday, 14 October , 2025  .::.  اخبار منتشر شده : 3 خبر
قزوین امروز؛ بیشتر از سند و جلسه، به همراهی نیاز دارد/به جای متهم کردن همدیگر برای فرهنگ قدمی برداریم

به گزارش کافه خبر قزوین؛محسن واعظی فعال فرهنگی استان قزوین در یاداشتی که در اختیار کافه خبر قزوین قرار داده است می نویسد:قزوین همیشه سرزمین تضادهای زیبا بوده است؛ هم رنگ و بوی تاریخ دارد، هم تپش مدرنیته در همین خیابان سپه و بلوار امام خمینی، هم می‌توان پیرمردی را دید که با آرامش چای قندپهلو می‌نوشد و هم نوجوانی که با سرعت نور در حال تولید محتوا در اینستاگرام است.این تصویر ساده اما دقیق، نشان می‌دهد که قزوین در یک پیچ بزرگ فرهنگی ایستاده است؛ جایی میان اصالت دیروز و سرعت امروز در چنین شرایطی، طبیعی است که همه پرسش داشته باشند؛ چه بر سر فرهنگ استان آمده؟ نسل امروز ما به کدام سمت می‌رود؟ رسانه‌ها چه بلایی سر نوجوان‌ها آورده‌اند؟ چه کسی باید کاری کند؟ اما قبل از هر چیز، باید یک حقیقت را با هم روشن کنیم: فرهنگ با غر زدن تغییر نمی‌کند. با دستور هم درست نمی‌شود. با مصاحبه و تیتر و گزارش هم جلو نمی‌رود. فرهنگ فقط و فقط با «همدلی» و «عمل» ساخته می‌شود.

قزوین امروز؛ بیشتر از سند و جلسه، به همراهی نیاز دارد مدتی است هر از گاهی مصاحبه‌هایی منتشر می‌شود که در آن‌ها گفته می‌شود «هماهنگی نیست»، «سند جامع فرهنگی نداریم»، «نهادها کم‌کاری می‌کنند»، «فلان اداره مسئولیتش را انجام نمی‌دهد». این حرف‌ها شاید درست باشد، اما وقتی فقط تبدیل به تکرار مداوم گلایه‌ها شود، دیگر اسمش دلسوزی نیست؛ اسمش انتقال ناامیدی است. فرهنگ با «جلسه بیشتر» درست نمی‌شود، با لمس کردن درد مردم درست می‌شود. فرهنگ با «نوشتن سند» درست نمی‌شود، با پای کار آمدن فعالان و همراهی واقعی مردم ساخته می‌شود.فرهنگ با انتظار برای اقدام یک نهاد یا دستگاه خاص درست نمی‌شود؛ بلکه وقتی همه دست در دست هم بدهند، رشد می‌کند.

دولت، استانداری و فعالان مردمی؛ دست در دست هم فرهنگ با «نوشتن سند» و «برگزاری جلسه» به تنهایی درست نمی‌شود؛ فرهنگ با لمس کردن درد مردم و همراهی واقعی ساخته می‌شود. خوشبختانه امروز دولت و مجموعه استانداری در استان ما قدم‌های قابل توجهی برای ایجاد همدلی و هماهنگی برداشته‌اند و این جای امید و دلگرمی دارد. در کنار این تلاش‌ها، نباید فراموش کنیم که برخی فعالان مردمی سال‌هاست بی‌سروصدا و با دلسوزی، بار فرهنگ را به دوش می‌کشند. فرهنگ زمانی رشد می‌کند که همه دست در دست هم بدهیم؛ هم دولت و نهادها، هم فعالان محلی، هم خانواده‌ها و مردم، و نه اینکه همه نگاه‌مان فقط به یک نهاد باشد یا بار را تنها بر دوش چند مجموعه بگذاریم.

آسیب اصلی ما کمبود امکانات نیست؛ کمبود « همراهی » است

ما در قزوین نه کمبودنهاد فرهنگی داریم، نه کمبود فعال. مشکل اصلی این است که به‌جای دست دادن، مدام همدیگر را هل می‌دهیم.اگر یک گروه مردمی طرح فرهنگی اجرا کند، به آن می‌گویند «نمایشی است».
اگر یک معلم دغدغه‌مند برنامه پرورشی بگذارد،می‌گویند «سیاسی است».اگر یک جوان تولید محتوا کند، می‌گویند «خودشیرینی است» خب با این فضا چه کسی جرئت می‌کند کار کند؟ ما به‌جای تشویق، عادت کرده‌ایم همدیگر را تخریب کنیم. و تا زمانی که این فرهنگ اصلاح نشود، هیچ سندی، هیچ مسئولیتی و هیچ بودجه‌ای کاری از پیش نمی‌برد.

نوجوان و رسانه؛ میدان اصلی امروز فرهنگ

حالا برسیم به مهم‌ترین مسئله: نوجوان و رسانه، دیگر نمی‌توانیم وانمود کنیم که مشکلی وجود ندارد. بله، نوجوان امروز ساعت‌ها در اینترنت است، الگوهایش تغییر کرده، زبانش تغییر کرده، حتی نحوه فکر کردنش با نسل قبل فرق دارد. اما سؤال اصلی این نیست که «چرا این‌طور شده؟»
سؤال اصلی این است که ما کجا بودیم وقتی این تغییر اتفاق می‌افتاد؟ آیا کنار نوجوان بودیم یا فقط قضاوتش کردیم؟رسانه دشمن نیست، اگر بلد باشیم با آن دوست شویم. اگر ما ندانیم نوجوان قزوینی در فضای مجازی به چه چیزی می‌خندد، از چه چیزی ناراحت می‌شود، از چه چیزی می‌ترسد، چگونه می‌خواهیم او را همراه کنیم؟

سه راه ساده اما واقعی برای کاهش آسیب‌ها

۱. به‌جای مقابله با رسانه، تولید در رسانه را یاد بگیریم.
اگر نوجوان ما محتوا نبیند، محتوا می‌سازد؟ نه! پس باید یادش بدهیم چطور خوب بسازد.نوجوان را متهم نکنیم؛ همراهش شویم. وقتی به‌جای بازخواست می‌پرسیم «دوست داری چی یاد بگیری؟ چی توی اینترنت جذبه؟» آن‌وقت اعتماد شکل می‌گیرد.به‌جای منتظر ماندن برای حرکت دستگاه‌ها، مردم را وارد میدان کنیم.هیچ کمپیینی، هیچ سند فرهنگی‌ای، قوی‌تر از یک پدر دلسوز یا یک مربی در محله نیست.

وقت کار است، نه یأس

قزوین می‌تواند الگوی فرهنگی کشور شود، اگر به‌جای حرف زدن، دست به کار شویم.اگر به‌جای متهم کردن همدیگر، کنار هم بایستیم.
اگر به‌جای مصاحبه‌های یأس‌آور، امید را روایت کنیم.فرهنگ نه با ناامیدی زنده می‌ماند، نه با دستور از بالا. فرهنگ با محبت می‌روید، با همراهی رشد می‌کند و با دست‌های مردمی جان می‌گیرد.

و یادمان باشد:
فرهنگ با مصاحبه درست نمی‌شود؛ با همدلی درست می‌شود.

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.