‍ به گزارش کافه خبر قزوین،حسن شکیب زاده نویسنده و روزنامه نگار استان قزوین در یادداشتی که در اختیار کافه خبر قزوین قرار داده است می نویسد: مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی قزوین چندی پیش اظهار کرده بود که”از ابتدا قرار بر این بود ما با حوزه هنری در موضوع تربیت نیروی متخصص هنرمند پروژه مشترکی را در ساختمان امیرکبیر آغاز کنیم”.(خبرگزاری ایسنا قزوین ۱۳مهر۱۴۰۱)

اواخر اسفندماه سال گذشته بود که در قالب تفاهم نامه منعقده، بایستی مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان، عمارت تاریخی سردار مفخم، معروف به خانه فرهنگ امیرکبیر را در اختیار حوزه هنری استان قرار دهد تا به گفته ایشان “جهت تربیت نیروی متخصص هنرمند!” مورد استفاده قرار گیرد.

اگرچه ساختمان مربوطه به هنگام عقد تفاهم نامه هنوز در اختیار وزارت امور خارجه بود و در زمان اعلان خبر فوق تحویل اداره کل ارشاد استان شده است و تازه بایستی بر اساس اظهارات مدیر کل، مشکلات تاسیساتی و عمرانی ساختمان هم مرتفع شده، سپس در اختیار حوزه هنری قرار گیرد، اما مسئله اینجاست که هم اکنون هزاران هنرمند متخصصِ بی خانمان در استان وجود دارند که فاقد حداقل فضاهای نفس کشیدن در عرصه فعالیتهای هنری هستند و دفتر کار و فعالیت اگثر آنان در خانه هایشان پهن است و تنها خانه هنرمندانی هم که در حال ساماندهی و اجرای برنامه های هنریِ هنرمندان بود توسط شهردار جدید از آنان گرفته شد و اما حال که اکثر انجمنهای هنری و فرهنگی استان فاقد فضا و امکانات حداقلی برای ارایه فعالیتهای هنری شان هستند، چرا ساختمانی که بایستی در اختیار هنرمندانِ به نوعی وابسته به اداره ارشاد قرار بگیرد، در اختیار دستگاهی قرار داده شود که اگر قرار بود اتفاق خاصی را برای هنر و هنرمندان رقم بزند تاکنون بایستی در همان ساختمان حوزه هنری انجام می داد که نداده است.
البته اگرچه اخیرا رییس حوزه هنری با اشاره به فعالیت‌های مرکز رشد حوزه هنری قزوین گفته است: “

(تاکنون) بالغ‌بر۵۰ تا ۷۰ شغل پایدار با ۵۰۰ میلیون تومان به همت حوزه هنری قزوین ایجادشده است.”(خبرگزاری ایسنا قزوین ۱۰مهر۱۴۰۱)، اما در همین ایام هم با عدم فراهم ساختن حداقل امکانات برای اهالی متخصص فرهنگ و هنر، هنرمندن بسیاری از ادامه فعالیت ناامید، سرخورده و خانه نشین و یا زمینه هجرت شان از استان فراهم شده است.

شاید مدیرکل ارشاد هنوز در پست جدیدش به این نتیجه نرسیده است که با اتخاذ چنین تصمیمی همین حداقل هنرمندانی که با خون و دل به مقطع بازدهی امور هنری و فرهنگی رسیده اند را از میدان به در می کند. آن هم در قِبالِ جایگزینی احتمالی افرادی که ترسیم آینده و تخصص هنری آنان فقط در حد شعار است وحرف!