به گزارش کافه خبر قزوین،مرتضی میرزاده هنرمند تئاتر استان قزوین، در یادداشتی که در اختیار کافه خبر قزوین قرار داده است می نویسد: برادران لیلا فیلمی ایرانی در ژانر درام به نویسندگی و کارگردانی سعید روستایی است که در سال ۱۴۰۱ به نمایش درآمد.

سعید پورصمیمی، نوید محمدزاده، ترانه علیدوستی، پیمان معادی، فرهاد اصلانی، محمد علی‌محمدی، نیره فراهانی و مهدی حسینی نیا از بازیگران فیلم هستند. 

در وصف برادران لیلا یک درام شجاعانه از لایه‌های درونی اجتماع است که مدتی است هر جا که میرویم نقل هر مجلس است برخی آن را نقد می کنند و بعضی ها هم این فیلم را ستایش می کنند.

پدری مستبد، روان پریش و دیکتاتور که با پنهان کردن میراث خانوادگیشان از فرزندانش نهایت آرزویش این است تا جانشین بزرگ فامیل شود و روی آن صندلی مخصوص بنشیند و برای امثال قارداش‌علی، فخر فروشی کند.

در این فیلم یک سکانس جسورانه که هرکسی جرات روایت آن را ندارد وجود دارد که جنجالی‌ترین بخش فیلم آنجاست که لیلا به صورت پدرش سیلی می‌زند؛ سکانسی که سر و صدای زیادی را در جامعه سنتی ما بر پا کرده است.

مگر نه این است که تمام بدبختی های آن خانواده مسولیتش با بزرگتر است و می‌تواند برای فرزندان الگوی بزرگی باشد، به مستبدی تبدیل شده است که حاضر است همه چیز را فدای “بزرگ خاندان” شدنش بکند و اینگونه است که بسیاری از مخالفان،بر مبنای همین سکانس کل فیلم را به چالش می کشند در صورتی که باید بپذیریم که این فیلم از فیلم قبلی آقای روستایی (متری و شش و نیم)جسورانه تر است زیرا تمام مشکلات اقتصادی روز کشور را به تصویر می کشد مثلا آنجا که لیلا چندین بار می گوید:

آدم تا بدبختی‌اش  از حد نگذرد راه خوشبختی‌اش را پیدا نمی‌کنه

 بی پولی اعتماد به نفس آدم‌ها را می‌گیرد و خِنگ نشان شان می‌دهد.

اما این فیلم یک پایان بندی بی نظیری دارد آن هم ورود لیلا ها به صحنه فیلم برای تولد یک “لیلا” است و رقص علیرضا در حین اینکه متوجه می‌شود پدرشان فوت کرده و لبخند کوتاه لیلا.

ورود لیلاها،باشکوه‌ترین صحنه فیلم است؛لیلاهایی که می‌توانند جامعه را از ورطه نابودی نجات دهند و تغییری در جهت رشد و تکاپو ایجاد کنند.