به گزارش کافه خبر قزوین،حسن شکیب زاده نویسنده و روزنامه نگار استان قزوین در یادداشتی که در اختیار کافه خبر قزوین قرار داده است می نویسد: سومین شب نمایش بود که به سالن نمایش کتابخانه علامه رفتم.

تماشای تئاتر “آقای اشمیت کیه؟” به کارگردانی سیدحسن اورازانی، یکی از پیشکسوتان تئاتر و بازیگرانی که هر کدام شهره ی تئاتر شهرند. به هنگام اجرای نمایش تماشاگر زیادی ندیدم و در آخر نمایش هم نمیخواستم بمانم که رودرروی خاک خوردگان صحنه ی تئاتر شهرم قرار گرفته و شرمگین همت بلندشان در حفظ این هنر ناب مردمی باشم. چرا که به سهم شهروندیم، خودم را مسئول عدم توجه و استقبال حضور تماشاگرانِ درخورِ نمایش در سالن می دانستم که البته دلایل زیادی هم دارد که بارها در این خصوص نوشته ام و بازهم خواهم نوشت، حتا اگر گوش شنوایی و چشم بینایی نباشد!

و اما در نمایشنامه آقای اشمیت کیه؟ نویسنده به زندگی “آقای قوچی” اشاره می کند که خانه اش توسط ماموران پلیس به هم ریخته شده است. ابتدا تلفن های ناشناسی از او می پرسند که اینجا خانه “آقای اشمیت” است؟ تا آقای قوچی خشمگین شود، سپس پلیس وارد خانه شده و به او می فهماند اگر بپذیرد که آقای اشمیت است در مصونیت است، درغیر این صورت به جرم سرقت از خانه آقای اشمیت بازداشت می شود!

نمایشنامه با لایه‌های طنز پنهان و تلخ نوشته شده و نشان می دهد چگونه جبر زندگی اجتماعی در دنیای مدرن، کم‌کم هویت افراد را از آنها گرفته و هویت بیگانه ای را به آنها تحمیل می‌کند. به طوری که آقای قوچی برای صیانت از خود می بایست به آقای اشمیت تبدیل شود تا زنده بماند…
در این نمایش که نگاه دقیقی به فقدان هویت دارد، مثل خیلی از آدمهای امروزمان، مردی به دنبال هویت خود می‌گردد و هرچه بیشتر جستجو می‌کند بیشتر از باورهایش دور می‌شود.

بحران هویتی که گاهی باعث می شود، افرادی عامدانه هویت خود را پس زده و نقابی جدید به صورت بزنند تا بیشتر دیده شده و در معرض توجه عوام قرار گیرند که عموما هم در راستای کسب قدرت، شهرت و به طبع آن ثروت است.

این تئاتر اگرچه فاقد مضمونی همگانی است و مطابق با متداول و مرسوم عموم نیست، اما همانند بسیاری از نمایش هایی که در ادوار مختلف در این شهر اجرا شده است، کاری بزرگ و ستودنی است که باید به تماشایش نشست و بارها و بارها در موردش اندیشید وگفت و گو کرد.