به گزارش کافه خبر قزوین به نقل از نشریه فروردین امروز استان قزوین؛در سال‌های اخیر، فضای رسانه‌ای استان قزوین، شاهد حضور افرادی بوده که خود را در لباس خبرنگار جا زده‌اند، اما نه از دانش بهره‌ای برده‌اند و نه از اخلاق. کسانی که نه دغدغه حقیقت دارند و نه تعهدی به مردم. این افراد، با تکیه بر غوغاسالاری و تخریب، رسانه را به ابزاری برای منافع شخصی و مطامع مادی خود بدل کرده‌اند.

“وظیفه روزنامه‌نگار، حقیقت‌گویی به هر قیمتی است، حتی اگر جهان برایش تاریک شود.” – آلبر کامو

در عالم رسانه، نقد و تخریب، دو مسیرند که یکی به روشنی ختم می‌شود و دیگری به تباهی. نقد، چراغی است که زوایای تاریک را آشکار می‌کند، اما تخریب، همچون موریانه‌ای است که ریشه اعتماد را می‌جود. نقد، آینه‌ای شفاف است که کاستی‌ها را برای اصلاح به نمایش می‌گذارد، اما تخریب، شیشه‌ای کدر است که واقعیت را به تحریف می‌کشاند.

روزنامه‌نگاری، حرفه‌ای است که در آن، قلم از جنس تعهد است و واژه‌ها، سلاحی در برابر بی‌عدالتی. روزنامه‌نگار، نه‌تنها ناظری بی‌طرف، بلکه صدای رسای مردم است؛ کسی که با شور حقیقت‌جویی، مسیر اصلاح و پیشرفت جامعه را هموار می‌کند. اما این رسالت بزرگ، مسئولیتی سنگین نیز بر دوش خبرنگاران می‌گذارد: پایبندی به اخلاق، صداقت و متانت.

رسانه، میدان اخلاق یا بازیگاه لمپنیسم؟

در سال‌های اخیر، فضای رسانه‌ای استان قزوین، شاهد حضور افرادی بوده که خود را در لباس خبرنگار جا زده‌اند، اما نه از دانش بهره‌ای برده‌اند و نه از اخلاق. کسانی که نه دغدغه حقیقت دارند و نه تعهدی به مردم. این افراد، با تکیه بر غوغاسالاری و تخریب، رسانه را به ابزاری برای منافع شخصی و مطامع مادی خود بدل کرده‌اند.

این افراد، با شکستن حرمت‌ها و تجاوز به مرزهای اخلاق، به رسانه آسیب زده‌اند. این در حالی است که تاریخ مطبوعات قزوین، همواره پر بوده از فرهیختگانی که با قلم خود، چراغ روشنگری را برافروخته‌اند.

روزنامه‌نگاران واقعی، آنانی هستند که صداقت و شجاعت را در کنار دانش و مهارت، سرلوحه کار خود قرار داده‌اند. نقد سازنده، قلب تپنده رسانه است. این نقد، با تکیه بر منطق، مدارک و تحلیل درست، نه‌تنها مسیر پیشرفت را هموار می‌کند، بلکه بستر شکوفایی اندیشه را فراهم می‌آورد.

در مقابل، تخریب و شایعه‌پراکنی، آفتی است که روح جامعه را بیمار می‌کند. رسانه باید پایگاهی برای شفافیت و عدالت باشد، نه میدانی برای تهمت‌زنی و منفعت‌طلبی.
تاریخ نشان داده است که آنان که قلمشان را به بهای نان و نام فروخته‌اند، دیری نپاییده است که صدای رسوایی‌شان بلند شده است. رسانه، ابزار حقیقت‌گویی است، نه سکویی برای فریب و غوغا.

کلام آخر
روزنامه‌نگاری، رسالتی شریف است که در آن، متانت و اخلاق باید همواره در کنار جسارت و حقیقت‌طلبی باشد. اگر خبرنگاران، چراغ حقیقت را در دل‌های خود روشن نگاه دارند، جامعه به سوی روشنایی و پیشرفت خواهد رفت. به قول سعدی:
“حقیقت را اگر در آفتاب نهی، بر او زیان نکند.”