پیرنیا گفته بود: «خواهرم شبی در خواب دید که پدرم - که آن زمان هنوز صدراعظم نبود - به خانه آمده و تاجی در دست دارد، گفت: «این تاج محمدعلی‌میرزاست. باید الساعه بروم و بر سر او بگذارم.» تاج را روی یکی از طاقچه‌های خانه گذاشت و رفت تا رسمی‌ترین و بهترین لباسش را بپوشد. خواهرم به تاج نزدیک شد و دید از برف ساخته شده است و از پدرم پرسید: «این تاج از برف است؟» و پدرم پاسخ داد: «برای مدتی که او بر تخت می‌ماند، کافی است.»

حتما برای شما هم پیش آمده که شاهد اتفاقاتی باشی و احساس کنی این اتفاق شبیه اتفاقات زندگی خودت هست و تا حالا توجهی به آن نداشتی.

: مگر چند نفر در قزوین این سال‌ها به اندازه غلامرضا شهردوست و عمو حسن زرافشان کتاب به دست ما دادند که امروز از آنان ننویسیم؟ بعضی آدم‌ها تاریخ زنده و شفاهی شهرند، حتی اگر جسم‌شان دیگر میان ما نباشد.

و این استخوان‏های بی‏زبان و دفاع! را در جای‏ جایِ این شهر بردند و عکس گرفتند و استوری بازی کردند تا از غافله‏ ی مدعیان بی‏درد و عمل، عقب نمانده باشند.

فرزندم یادت نرود رمز موفقیت تو در هنرمندبودن آن است که متفاوت باشی. پس در هر موضوعی اگر دیگران چیزی گفتند تو خلافش را بگو.

بابانوئل از یک ماه مانده به کریسمس پول‌هایش را جمع‌وجور کرده بود و فهرستی از هدایایی که در طی سال از او درخواست کرده بودند، آماده کرد.

پروژه ای مردمی و ارزشمند که با همت و پیگیری های شورای جدید شهر، تکمیل و واگذاری آن به اهالی تئاتر می تواند جایگاه واقعی هنر تئاتر استان قزوین را به رخ بکشد.

مجموعه "قصه های ببم"شامل هشت فیلمنامه است که به تاریخ و هویت قزوین می پردازد.

هنوز گرمای پیروزی انقلاب اسلامی در تنِ سردِ شهر جریان داشت که در نخستین محرم اباعبدالله الحسین(ع) آن، به دعوت حضرت آیت الله باریک بین به قزوین آمد و دهه ی اول را در شهربانی قزوین به منبر رفت.

گِل‌ها آماده شده بود و قرار بود آدم‌ها ساخته شوند. خداوند به فرشته‌های آدم‌ساز گفته بود می‌خواهم دو جنس آدم بسازم تا با هم متفاوت باشند و با هم دنیا را زیبا کنند.