علی پسری تنهاست که هنوز در سوگِ مادر فرهنگی اش و کودکیِ ازدست‌رفته‌اش عزادار است. فیلم با نگاهی روان‌کاوانه نشان می‌دهد که اگر زخم‌های کودکی درمان نشوند، در بزرگسالی به شکل رفتارهای مثبت و یا منفی بروز پیدا خواهند کرد و در آخر علی این قصه نیاز دارد تا از منطقه امن ذهنی خود خارج شود و برای خواسته‌هایش بجنگد.

از هر دو ازدواج یک ازدواج در مرحله طلاق عاطفی است. یکی از مهمترین دلایل این امر، صحبت نکردن درباره این آسیب و عدم ریشه‌یابی است یا می‌توان مدعی بود راهکارها ارائه نمی‌شود و کم کم از درون، جامعه را می‌پوساند.