به گزارش کافه خبر قزوین، پوریا ترابی متولد سال ۱۳۷۵ است که از سال ۹۵ فعالیت خود را در حرفه عکاسی آغاز کرده و در حال حاضر عکاس “آژانس عکس سو” و” باشگاه خبرنگاران” است علاوه بر آن، وی در جشنواره ها و نمایشگاه های داخلی و خارجی بسیاری نیز شرکت داشته است که چندی پیش در آیین اختتیامیه چهارمین جشنواره تلویزیونی مستند با مجموعه «قدم رنجه» به کسب رتبه نخست در رشته “عکاسی” دست یافت، بر همین اساس کافه خبر قزوین در این زمینه گفتگویی را با وی ترتیب داده است که خواهید خواند.

در ابتدا خود را برای مخاطبان معرفی کنید؟

ترابی: پوریا ترابی متولد سال ۱۳۷۵ هستم و رشته تحصیلی ام، آموزش و پرورش ابتدایی است.

از چه زمانی به حرفه عکاسی روی آورید؟

ترابی:از سال ۹۵ فعالیت خود را در حرفه عکاسی به صورت جدی شروع کردم.

عکسهای شما بیشتر چه موضوعاتی را در بر می گیرد؟

ترابی: با توجه به این که رشته تحصیلی ام، آموزش و پرورش ابتدایی است، به صورت متمرکز در این حوزه فعالیت دارم به همین منظور، چون بیشتر در مناطق محروم حضور دارم، بخش ویژه ای از عکسهایم به منعکس کردن شرایط محرومین اختصاص یافته است،چرا که معتقدم عکاسان هنرمندانی هستند که می توانند دغدغه مند باشد و با انعکاس عکسهایشان به همه افراد اعم از مسئولین و مردم تلنگری اندازند تا مشکلات جامعه را مورد توجه و بررسی قرار دهند.

اگر شخصی بخواهد وارد کار عکاسی شود،به او چه توصیه ای دارید؟

ترابی: بسیاری فکر می‌کنند که داشتن یک دوربین برای شروع یادگیری عکاسی لازم است. در واقع عکاسی پیش از اینکه هنر ثبت تصویر باشد،هنر درست دیدن و درست‌تر درک کردن یک سوژه است به بیان دیگر، فشار دادن “دکمه شاتر” باید زمانی اتفاق بیفتد که شما یک درک کامل نسبت به عکستان داشته باشید.

آیا در این راه نمایشگاهی هم بر پا داشته اید؟

ترابی: در نمایشگاه های متعددی حضور داشته ام که به برخی از آنها اشاره خواهم کرد، در سال جاری حضور در نمایشگاه گروهی “چالدران سربلند” در چالدران خردادماه ۹۹ و نمایشگاه گروهی “اسناد زندگی ۲” در گالری نگاه در تهران که تیرماه امسال برگزار شد.

در خصوص چگونگی برگزاری “چهارمین جشنواره تلویزیونی مستند” توضیحاتی را برای مخاطبان ارائه دهید؟

ترابی: با توجه به آثار برگزیده و حضور هنرمندان برجسته می توان گفت به لحاظ کیفیت این جشنواره در شرایط مطلوب و صحیحی برگزار شده است،زیرا داوران با نگاهی حرفه ای مسائل مختلف جشنواره را مورد توجه و بررسی قرار دادند.

مجموعه عکس “قدم رنجه” چگونه تهیه و به ثبت رسید؟

ترابی: مجموعه عکس “قدم رنجه” که با آن موفق به کسب رتبه نخست شدم، در خرداد ماه سال جاری، ثبت کردم.

“قدم رنجه” روایتگر داستان معلمی ۳۴ ساله به نام «ابراهیم تمرزاده» است که در شهرستان چالدران استان آذربایجان غربی با تحمل سختی های فراوان از جمله عبور از جاده صعب العبور ۲۸ کیلومتری به روستای محل تدریس یا همان “خان بغلچی “می رسد، تا بتواند به آموزش دانش آموزان بپردازد.

فداکاری معلم تنها به عبور از مناطق صعب العبور خلاصه نمی شود، بلکه وی در راستای مرتفع کردن مشکلات آموزشی دانش آموزان و تهیه بسته های معیشتی برای نیازمندان نیز فعالیت می کند.

دانش‌آموزان روستای «خان بغلچی» فقط تا کلاس ششم تحصیل آموزش می بینند،چون پس از آن والدینشان توانایی هزینه برای مدارس شبانه روزی را ندارند، این موضوع از این حیث برایم قابل اهمیت است که خودم در یک خانواده فرهنگی پرورش یافتم و همیشه دغدغه فرهنگیان برایم موضوعی قابل توجه بوده است و عکاسی هم منجر شد از نزدیک بیشتر مسائل مربوط به آنان را مشاهده و لمس کنم.

با توجه به بحران کرونا وضعیت هنرمندان را چگونه ارزیابی می کنید؟

ترابی: وجود بحران کرونا یک خللی بزرگی در حوزه فرهنگ و هنر ایجاد کرد مخصوصا برای هنرمندانی که پروژه های میدانی داشتند، عکاسها هم طبیعتا چون درخط مقدم این بحث هستند از این موضوع مستثنی نیستند،نباید فراموش کرد که هر جامعه ای که بخواهد پیشرفت کند نیازمند”فرهنگ” است واین فرهنگسازی از سوی اهالی هنر و فرهنگ انجام می شود در نتیجه شایسته است مسئولان هنری و ستاد ملی کرونا جایگاه هنر را در کشور جدی بگیرند تا در امور اقتصادی بیشترین آسیب ها به این قشری که مظلوم واقع شده است وارد نشود.

در حوزه عکاسی همین بس که در پرداختی ها حق مطلب ادا نمی شود با همه این اوصاف باید تاکید کرد که هنرمندان در شرایط کنونی وضعیت مناسبی ندارند.

و اما حرف پایانی….

ترابی: در روستای «خان بغلچی» که این مجموعه عکس آن را تهیه کردم، نه تنها خبری از آنتن تلفن همراه نیست بلکه چون دسترسی به اینترنت هم وجود ندارد دانش آموزان نمی توانند به “برنامه شاد” وصل شوند به بیان دیگر، آموزش های غیرحضوری در شرایط کرونانی برای روستاییان مناطق محروم امکانپذیر نیست.